Od kilku godzin gapię się w ten monitor niczym narcyz w swoje ulubione lustro i nie mogę zrozumieć dlaczego to robię. Nie mogę pojąć, dlaczego to znów zrobiłem? Po co dziś znowu wszedłem na FB, na google readera, na Google analitics, i w ogóle na całe mnóstwo innych aplikacji?
Sam nie wiem, czy to nałóg, czy niezbędna rękawica na zimowy wieczór.
Jest tyle ważnych rzeczy dookoła, które ulatują i pękają niczym bańka mydlana wypuszczona z rąk dziecka. Moi bliscy, rodzina, dzieci, to przecież oni są dla mnie najważniejsi.
Niedokończone projekty, teksty, zadania i wiele innych przydatnych spraw, dzięki którym inni mogą poczuć się lepiej.
Dlaczego to robię?
Konflikt wartości?
Nie potrafię odpowiedzieć…
Brak czasu na refleksję – susza intelektualna – kac moralny za drzwiami życia.
Arturze!
OdpowiedzUsuńKażdy z nas przeżywa takie chwile. Nikt nie jest idealny. Nasuwa mi się jednak odpowiedź na Twoje pytania, możesz przeczytać o tym na: http://kubadziobak.pl/kaizen
Jest to stara, japońska filozofia która traktuje o doskonaleniu. Być może Twój chwilowy zastój to tylko pewien etat w podróży. Zdystansuj się i nabierz motywacji do działania ;)
Pozdrawiam,
Kuba Dzióbak
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń